နှင်းလူ

တစ်ခါတုန်းက ထူးဆန်းတဲ့ ရွာတစ်ရွာကို ခရီးသွားလူတစ်ယောက် ရောက်သွားတယ်။ ထူးဆန်းရတဲ့ အကြောင်းရင်းက ရွာသူရွာသားတွေဟာ ထူးထူးခြားခြား အသက်ရှည်ပြီး ကျန်းမာပျော်ရွှင်ကြတယ်။ တခြားရွာကလူတွေလို သူတို့ရဲ့နေ့စဉ်ဘဝမှာ အခက်အခဲတွေ၊ ဒုက္ခတွေ၊ အဆင်မပြေမှုတွေ ရှိပေမဲ့လည်း ဒီရွာကလူတွေဟာ ပျော်ပျော်နေကြတာပဲ။ ခရီးသွားဧည့်သည်လေးကို စိတ်ဝင်စားစေတဲ့ အရာက ရွာရဲ့ နတ်ကွန်းကြီးပါပဲ။ တခမ်းတနားကြီးကို ဆောက််ထားတဲ့ နတ်ကွန်း။ လူစိမ်းအဝင်မခံဘဲ အစောင့်အကျပ်တွေချထားတယ်။ အဲ့ဒီနတ်ကွန်းထဲကို ရွာသူရွာသားတွေဟာ မနက်လင်းတာနဲ့ ဝင်ပြီးဝတ်ပြုပြီးတာနဲ့ ပြန်ထွက်လာတဲ့အခါ အားလုံးဟာ ပြုံးရွှင်နေကြတယ်။ တချို့ကလည်း ရယ်မောလို့။ ဒီတော့ ခရီးသွားလေးဟာ နတ်ကွန်းထဲ ဝင်ကြည့်ချင်စိတ် တဖွားဖွားပေါ်လာတာပေါ့၊ နတ်ကွန်းထဲမှာ လျှို့ဝှက်ချက်တွေများ ရှိမလား၊ ဒီရွာသူရွာသားတွေ ဒီလောက် ကျန်းမာပျော်ရွှင်နေကြတာ နတ်ကွန်းထဲမှာ တန်ခိုးကြီးတဲ့ အရာတစ်ခုခုရှိရမယ်။ သူလည်း အသက်ရှည်ပြီး ကျန်းမာပျော်ရွှင်ချင်တယ်လေ။ ဒါကြောင့် တစ်ညမှာ အစောင့်တွေအိပ်ငိုက်နေတုန်း နတ်ကွန်းထဲကို ခိုးဝင်လိုက်တယ်။ နတ်ကွန်းထဲမှာ အရောင်မွဲခြောက်ခြောက် နတ်ရုပ်ကြီးတစ်ခုနဲ့ အရောင်တဖိတ်ဖ

(၁) ဤရွာအမည်က ခန့်ငြားလှပသည်။ "လူကြီးမင်းများရွာ" ဟူ၏။ တစ်ချိန် တစ်ခါကတော့ ရွာအမည်နှင့် လိုက်ဖက်စွာ ဤရွာ၌ လူတော်လူကောင်းများ နေထိုင်ခဲ့ဖူးသည်။ ယခုသော်ကား .... (၂) ပြဿနာက ရွာလယ်က အမှိုက်ပုံကြီးက စသည်။ ဤရွာကြီး ယခုလောက်ကြီးမားပြီး မစည်ကားခင်အချိန်က အမှိုက်များကို ခပ်လွယ်လွယ် စွန့်ပစ်ခဲ့ကြသည်။ စွန့်ပစ်အမှိုက်ဟု ဆိုသည့်အတိုင်း ထမင်းကျန်ဟင်းကျန်သာမက ဘုစုခရုလေးတွေ၏ ချီးသေးတွေအပြင် အခြားစွန့်ပစ်ပစ္စည်းများလည်းပါဝင်သည်။ အစောပိုင်းကာလတွင် စွန့်ပစ်ပစ္စည်းများ ယခုလောက် သိပ်မများသည့်အပြင် လူနေအိမ်ခြေနည်းသည့်အတွက် အမှိုက်ပုံကြီး၏ ဆိုးရွားသည့် ရနံ့နှင့် နောက်ဆက်တွဲ ကျန်းမာရေးပြဿနာများက သိပ်မရှိခဲ့ချေ။ ထို့ကြောင့်လည်း အားလုံးက သိပ်အရေးမကြီးသယောင် ခပ်ပေါ့ပေါ့ သဘောထားခဲ့ကြသည်။ ယခုတော့ ရွာကြီးတစ်ရွာဖြစ်လာခဲ့ပြီ၊ လူနေအိမ်ခြေများလာသည်။ လူများလျှင် ချီး(ချေး)များသည်ဟူသည့် စကားအတိုင်း အမှိုက်ပုံကြီးကလည်း ကြီးသထက် ကြီးလာသည်။ ပိုဆိုးသည်က အားလုံးလိုလိုက လွယ်ကူစွာ အမှိုက်ပစ်ရန်အတွက် အမှိုက်ပုံကြီးကို ဗဟိုပြုကာ အိမ်တည်ကြသည့်အတွက် ဧရာမ အမှိုက်ပုံကြီးက ရွာလယ်ခေါင်၌ ခန့်ငြားထည်ဝါစွာ ပေါ်ပေါက်လာရသည်။ ဤရွာ၏

ဟိုးတစ်လောက ပိုက်ဆံတစ်သောင်းတန်အတု ကျနော်လက်ခံမိတဲ့အကြောင်း G+ ပေါ်တင်လိုက်သေးတယ်။ အဲ့ဒီကိစ္စက အဲ့ဒီမှာတင်ပဲ ပြီးသွားပြီထင်နေတာ ...။ ကျနော့်အမေက နှမြောတတ်တယ်။ အရင်က ကျနော်တို့ မိသားစုရဲ့ ငွေရေးကြေးရေးအခြေအနေက တော်တော်ဆိုးခဲ့ဖူးတာဆိုတော့ ငွေရေးကြေးရေးနဲ့ ပတ်သက်လာရင် အမေနှမြောတတ်တာ အပြစ်တော့ မဆိုသာဘူး။ ဒီတော့ ကျနော် ပိုက်ဆံတစ်သောင်းအတု လက်ခံမိတယ်လည်းဆိုရော အမေ့မှာ မခံချိ မခံသာဖြစ်ရော။ "မရဘူး ... ဒီပိုက်ဆံအတုကို ငါပြန်သုံးမှာ၊ ဒီအတိုင်း ပိုက်ဆံတွေကြားညပ်ပြီး ပေးရင် သူများတွေ မသိလောက်ပါဘူး" "အာ .. အမေကလည်း၊ မလုပ်ကောင်းပါဘူးဗျာ။ ကျနော်တို့ ခံရသလို သူများလည်း အဲ့လိုခံရအောင် မလုပ်ပါနဲ့" "နောက်ပြီး အမေ ဒီပိုက်ဆံကို သုံးလိုက်ပါပြီတဲ့၊ သူများက မသိဘဲ လက်ခံလိုက်ပါပြီတဲ့။ တစ်နေ့ ကျနော်တို့ဆီ ပြန်ရောက်မလာနိုင်ဘူးလို့ အမေထင်သလား" ဒီလိုနဲ့ အဲ့ပိုက်ဆံအတုကို စားပွဲအံဆွဲထဲမှာ ဒီအတိုင်းထည့်ထားလိုက်တယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ သုံးရက်လောက်တုန်းက ကျနော်တို့ သားအမိနှစ်ယောက်သား ညစာစားပြီးခါစအချိန်မှာ အမေ့ရဲ့သူငယ်ချင်း အိမ်ရောက်လာတယ်။ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်သား တီးတိုးတီးတိုးနဲ့ ဘာတွေပြောနေမှန်း မ

ကျနော်တို့ခြံထဲမှာ မွေးမြူထားတဲ့ ကြက်တွေ ၆ ကောင်၊ ၇ကောင်လောက် ရှိပါတယ်။ အဲ့ထဲမှာမှ ကြက်ဖနှစ်ကောင်တည်းပါပြီး ကျန်တာ ကြက်မတွေချည်းပါ။ ရှိတဲ့ ကြက်ဖနှစ်ကောင်ထဲမှာ တစ်ကောင်က အခုမှ အရွယ်ရောက်စရှိတုန်းဆိုတော့ ကျန်တဲ့ ကြက်ဖကြီးက ခြံထဲက ကြက်မကြီးတွေရဲ့ နှင်းဆီခိုင်ပဲ ဆိုပါတော့။ ငယ်ငယ်တုန်းကတော့ ကြက်သားဟင်းစားရတဲ့အခါ ကြက်ရဲ့ နှလုံးပိစိကွေးလေးနဲ့ ဦးနှောက်ပိစိကွေးလေးကို အတော်ကြိုက်ခဲ့ဖူးတယ်။ စိတ်ထဲမှာတော့ ဒီကြက်တွေမှာ ဦးနှောက်နဲ့ နှလုံးသားပါပေမဲ့ တွေးတော ခံစားတတ်ပုံလည်း မရဘူးလို့ ထင်ခဲ့တယ်။ သူတို့ဘာသာ ခြံထဲမှာ အစာရှာစားမယ်။ ဥချိန်တန် ဥမယ်။ တွန်ချင်တဲ့အချိန် ထတွန်မယ်၊ ဘာမှ စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းတဲ့ သတ္တဝါ မဟုတ်ဘူးပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ကျနော်ထင်သလို မဟုတ်ပါဘူး။ ကြက်တွေမှာလည်း တစ်ခါတစ်လေ ကျနော်တို့ လူတွေမှာ ချို့တဲ့တတ်တဲ့ 'တာဝန်ယူမှု'၊ 'ဖေးမစောင့်ရှောက်မှု' တွေ ရှိပါတယ်။ ဆိုပါတော့ ကြက်မကြီးတွေဟာ ဥဝပ်တဲ့အချိန်ဆို သူတို့အနားကပ်တာ သိပ်မကြိုက်ပါဘူး။ ကြက်ကလေးတွေ ပေါက်လာတဲ့အခါကျရင်လည်း သူ့ကလေးတွေကို ရန်ပြုမယ်ထင်ရင် လိုက်ဆိတ်တတ်သေးတယ်၊ ကြက်ကလေးတွေကို ကြက်မေမေကြီးက ဦးဆောင်ပြီး အစာရှာထွက်တယ်။ ကြက်ပေါက်လေ

တစ်ခါက အတွင်းခံဘောင်းဘီမဝတ်တဲ့ ရွာတစ်ရွာရှိတယ်။ သူတို့အတွက် အတွင်းခံဘောင်းဘီဆိုတာ အပိုအဝတ်လို့ သတ်မှတ်ထားကြတယ်၊ လွတ်လပ်မှုမရှိဘူးလို့ ခံယူထားကြတယ်၊ နောက်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီဝတ်တာဟာ မသန့်ရှင်းဘူးဆိုပြီး .... အူကြောင်ကြောင် တွေးထင်ထားတဲ့အတွက် ဘယ်ရွာသူ၊ ရွာသားကမှ အတွင်းခံဘောင်းဘီ မဝတ်ကြပါဘူး။ တစ်နေ့တော့ အဲ့ဒီရွာကို အပျော်တမ်းခရီးထွက်လာသူတွေ ရောက်လာတယ်။ ရွာသူရွာသားတွေကို တွေ့တော့ အံ့အားသင့်သွားကြတယ်၊ သဘာဝ ဖရီးစတိုင်လ် တွေနဲ့ အတွင်းခံမဝတ်တဲ့ အဲ့ဒီရွာက လူတွေကို သူတို့တွေ မေးမြန်းစပ်စုကြတယ်။ ဘာကြောင့် အတွင်းခံမဝတ်ကြတာလည်းပေါ့။ ဒီတော့ ရွာသူရွာသားတွေကလည်း သူတို့ရဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီတို မဝတ်ရခြင်းဒဿနတွေကို ဟောကြားရတာပေါ့။ အတွင်းခံဘောင်းဘီဝတ်ရတာ သူတို့အတွက် အပိုအလုပ် တစ်ခုဖြစ်ကြောင်း၊  ထိုတစ်ထွာတစ်မိုက်ခန့်မျှသော ဘောင်းဘီတိုဝတ်ထားသည့်အတွက် မလွတ်လပ်ကြောင်း၊ ပူအိုက်ကြောင်း၊ နောက်ပြီး မိမိတို့ သဘာဝအတိုင်း နေရခြင်းသည် သန့်ရှင်းသည်ဟု ယူဆသည့်အတွက် မဝတ်ကြောင်း စသဖြင့် ဧည့်သည်ခရီးသွားတွေကို ရှင်းပြရှာပါတယ်။ အဲ့လိုပြောတာကြားတော့ ခရီးသွားလူတွေက ရွာသူရွာသားတွေကို သနားသွားတယ်၊ တောကြိုအုံကြားမှာနေပြီး အသိဉာဏ်

မနက်ခင်းက သာယာလို့နေသည်။ ကျေးငှက်လေးများက တီတီတာတာ၊ လိပ်ပြာစုံတွဲလေးများက တစ်ကောင်နှင့်တစ်ကောင် ကျီစယ်ရင်း ဟိုသည်ဝဲပျံလို့နေသည်။ နှစ်စက်များကြောင့် စိမ်းစိုနေသည့် သစ်ပင်၊ ပန်းမန်များက နေခြည်နုနုအောက်မှာ အရောင်လက်နေသည်။ မနက်ခင်း၏ သာသာမှုကို ခံစားငေးမောရင်း သန့်ရှင်းလတ်ဆက်သည့်လေကို တဝကြီး သူရှုသွင်းလိုက်သည်။ အခုမှပဲ လန်းဆန်းသွားတော့သည်။ မြို့ကြီးပြကြီးမှာ ကြီးပြင်းခဲ့ရသူမို့ ဒီရွာလေး၏ သာယာဆိတ်ငြိမ်မှုကို သူသဘောကျသွားသည်။ ဒီရွာလေးက သူ့ဘိုးဘွားများ၏ ချက်မြုပ်မွေးရပ်မြေဖြစ်သည်။ ရှေးရိုးဆန်သော ရွာကြီးဖြစ်ကာ ဓလေ့ထုံတမ်းကို အလွန်အလေးထားကြသည်။ တကယ်တော့ တရုတ်လူမျိုးများသည် အလွန်ဆွေမျိုးများသည့် လူမျိုးမဟုတ်ပါလား....။ အခုလည်း ကျောင်းပိတ်ရက်မို့ ဆွေးမျိုးကြီးများရွာသို့ အလည်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ အခုတော့ ဦးကြီးတစ်ယောက်၏ အိမ်တွင်တည်းခိုနေသည်။ မနက်ခင်း၏ အလှယဉ်ကြောမှာ သူမှင်သက်စီးမြောနေခိုက် ရုတ်တရက် သူ့နှာခေါင်းဝသို့ တိုးဝင်လာသော စူးရှရှရနံ့တစ်ခုကြောင့် သူ့ခံစားမှုတို့ ထွက်ပြေးလွင့်ပျယ်သွားကြသည်။ ပတ်ဝန်းကျင်းကို စူးစမ်းကြည့်တော့ လေကို ဖြေးညှင်းစွာ ရှုသွင်းလျှက် ထိက်ချိကစားနေသူတချို့ကို တွေ့ရသည်။ သူတို့ပ